കേരളത്തിലെ പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ: ചെറുത്തുനിൽപ്പിന്റെ ചരിത്രം

കേരളത്തിന്റെ ചരിത്രം പലപ്പോഴും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നത് ശക്തമായ ചെറുത്തുനിൽപ്പുകളിലൂടെയും പ്രക്ഷോഭങ്ങളിലൂടെയുമാണ്. സാമ്രാജ്യത്വ ശക്തികൾക്കെതിരെയും, ജന്മിത്വ ചൂഷണത്തിനെതിരെയും, സാമൂഹിക അനീതികൾക്കെതിരെയും ജനങ്ങൾ നടത്തിയ ധീരമായ പോരാട്ടങ്ങൾ കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹിക-രാഷ്ട്രീയ ഭൂപടം രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ ലേഖനം കേരളത്തിൽ നടന്ന പ്രധാന പ്രക്ഷോഭങ്ങളെക്കുറിച്ചും അവയുടെ ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ചും വസ്തുതാപരവും സന്തുലിതവുമായ ഒരു വിശകലനം നൽകുന്നു.

ആമുഖം: ചെറുത്തുനിൽപ്പിന്റെ മണ്ണ്

കേരളം എന്നും അനീതിക്കെതിരെ ശബ്ദമുയർത്തിയ ഒരു ജനതയുടെ നാടാണ്. ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ പ്രത്യേകതകളും, വാണിജ്യബന്ധങ്ങളും, സാംസ്കാരിക വൈവിധ്യവും ഇവിടുത്തെ സാമൂഹിക ഘടനയെ സങ്കീർണ്ണമാക്കി. ഈ സങ്കീർണ്ണതകൾ പലപ്പോഴും ചൂഷണങ്ങളിലേക്കും, തുടർന്ന് അതിനെതിരെയുള്ള സമരങ്ങളിലേക്കും നയിച്ചു. ഈ പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവങ്ങളായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് കാലഘട്ടത്തിന്റെ സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക-രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യങ്ങളുമായി അഭേദ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നവയാണ്.

പഴശ്ശി വിപ്ലവങ്ങൾ: ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധ പോരാട്ടങ്ങളുടെ തുടക്കം

ബ്രിട്ടീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ ചൂഷണങ്ങൾക്കെതിരെ കേരളത്തിൽ ആദ്യമായി ശക്തമായ ചെറുത്തുനിൽപ്പ് നടത്തിയത് കോട്ടയം രാജവംശത്തിലെ കേരളവർമ്മ പഴശ്ശിരാജയാണ്. 1793 മുതൽ 1805 വരെ നീണ്ടുനിന്ന പഴശ്ശി വിപ്ലവങ്ങൾ കേവലം ഒരു രാജാവിന്റെ പോരാട്ടമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ബ്രിട്ടീഷ് ആധിപത്യത്തിനെതിരെയുള്ള ജനകീയ പ്രതിരോധത്തിന്റെ പ്രതീകമായിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ നികുതി നയങ്ങളും ഭരണപരമായ ഇടപെടലുകളും ജനങ്ങളെ ദുരിതത്തിലാഴ്ത്തി. ഇത് കുടിയാന്മാരെയും ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളെയും, പ്രത്യേകിച്ച് കുറിച്യരെയും, പഴശ്ശിക്കൊപ്പം അണിനിരക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.

പഴശ്ശി രാജാവിന്റെ ഒളിപ്പോരാട്ട തന്ത്രങ്ങൾ ബ്രിട്ടീഷ് സൈന്യത്തെ വലച്ചു. വയനാടൻ കാടുകൾ കേന്ദ്രീകരിച്ച് നടന്ന ഈ പോരാട്ടം ഇന്ത്യയിലെ തന്നെ ആദ്യകാല ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധ മുന്നേറ്റങ്ങളിൽ ഒന്നായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. എങ്കിലും, ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ സൈനിക ശക്തിക്കും തന്ത്രങ്ങൾക്കും മുന്നിൽ പഴശ്ശിക്ക് പിടിച്ചുനിൽക്കാനായില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണം ഒരു പ്രക്ഷോഭത്തിന്റെ അന്ത്യം കുറിച്ചെങ്കിലും, ചെറുത്തുനിൽപ്പിന്റെ തീജ്വാല അണയാതെ സൂക്ഷിച്ചു.

1921-ലെ മലബാർ കലാപം: സങ്കീർണ്ണമായ ചരിത്രപാഠം

കേരള ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും സങ്കീർണ്ണവും ചർച്ചാവിഷയവുമായ ഒരു പ്രക്ഷോഭമാണ് 1921-ലെ മലബാർ കലാപം. ഒരേ സമയം ഒരു കാർഷിക കലാപമായും, സാമ്രാജ്യത്വ വിരുദ്ധ പോരാട്ടമായും, ഒടുവിൽ വർഗീയ സ്വഭാവം കൈക്കൊണ്ട ഒരു ദുരന്തമായും ഇത് വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു. ഇതിന്റെ കാരണങ്ങളും അനന്തരഫലങ്ങളും ഇന്നും ചരിത്രകാരന്മാർക്കിടയിൽ സജീവമായ ചർച്ചകൾക്ക് വഴിയൊരുക്കുന്നു.

കലാപത്തിന്റെ വേരുകൾ: കാരണങ്ങൾ

മലബാർ കലാപത്തിന് ഒറ്റ കാരണമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് സാമൂഹികം, സാമ്പത്തികം, മതം, രാഷ്ട്രീയം എന്നീ മേഖലകളിൽ നിന്നുള്ള നിരവധി ഘടകങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിച്ചതിന്റെ ഫലമായിരുന്നു:

• ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്വം: ബ്രിട്ടീഷുകാർ മലബാറിൽ നടപ്പിലാക്കിയ ഭൂനികുതി നയങ്ങൾ പരമ്പരാഗത ജന്മി-കുടിയാൻ ബന്ധങ്ങളെ തകർക്കുകയും സാധാരണക്കാരെ ദാരിദ്ര്യത്തിലേക്ക് തള്ളിവിടുകയും ചെയ്തു. നിസ്സഹകരണ പ്രസ്ഥാനവും ഖിലാഫത്ത് പ്രസ്ഥാനവും ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധ വികാരം ആളിക്കത്തിച്ചു.
• ജന്മി-കുടിയാൻ ബന്ധം: മലബാറിലെ ഭൂരിപക്ഷം കുടിയാന്മാരും മാപ്പിള മുസ്ലീങ്ങളായിരുന്നു. ജന്മിമാർ പ്രധാനമായും സവർണ്ണ ഹിന്ദുക്കളുമായിരുന്നു. ജന്മിമാരുടെ കുടിയൊഴിപ്പിക്കൽ, അന്യായമായ പാട്ടം, അവകാശങ്ങളുടെ നിഷേധം എന്നിവ മാപ്പിളമാരിൽ കടുത്ത അസംതൃപ്തി വളർത്തി.
• സാമ്പത്തിക പ്രശ്നങ്ങൾ: ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിനു ശേഷം രൂക്ഷമായ സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യം, ഭക്ഷ്യക്ഷാമം, വിലക്കയറ്റം എന്നിവ ജനജീവിതം ദുസ്സഹമാക്കി. ഇത് പ്രക്ഷോഭങ്ങൾക്കുള്ള മണ്ണൊരുക്കി.
• ഖിലാഫത്ത് പ്രസ്ഥാനം: തുർക്കിയിലെ ഖലീഫയെ സംരക്ഷിക്കാൻ ഇന്ത്യയിൽ ആരംഭിച്ച ഖിലാഫത്ത് പ്രസ്ഥാനം മലബാറിലെ മുസ്ലീം ജനതയ്ക്കിടയിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തി. ഇത് ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധ വികാരത്തെ മതപരമായ ഒരു തലത്തിലേക്ക് ഉയർത്തി.

കലാപത്തിന്റെ ഗതി: സംഭവവികാസങ്ങൾ

1921 ഓഗസ്റ്റിൽ തിരൂരങ്ങാടിയിൽ നടന്ന സംഭവങ്ങളോടെയാണ് കലാപം ആരംഭിച്ചത്. ഖിലാഫത്ത് നേതാക്കളെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ ബ്രിട്ടീഷ് പോലീസ് എത്തിയപ്പോൾ ജനക്കൂട്ടം തടിച്ചുകൂടുകയും തുടർന്ന് സംഘർഷം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുകയുമായിരുന്നു. ഇത് അതിവേഗം മലബാറിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലേക്കും വ്യാപിച്ചു. ആദ്യ ഘട്ടങ്ങളിൽ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകൂടത്തിനെതിരെയും ജന്മിമാർക്കെതിരെയും ആയിരുന്നു കലാപകാരികളുടെ ആക്രമണങ്ങൾ. പലയിടങ്ങളിലും സ്വയംഭരണ പ്രദേശങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കപ്പെടുകയും ചില ഖിലാഫത്ത് നേതാക്കൾ ഭരണാധികാരികളായി സ്വയം പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു.

എന്നാൽ, ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ ശക്തമായ സൈനിക നടപടികളോടൊപ്പം, കലാപത്തിന്റെ സ്വഭാവം ക്രമേണ മാറാൻ തുടങ്ങി. ഇത് ചിലയിടങ്ങളിൽ വർഗീയപരമായ ആക്രമണങ്ങളിലേക്ക് വഴിമാറി, നിഷ്കളങ്കരായ ഹിന്ദുക്കളും ക്രൂരമായ അതിക്രമങ്ങൾക്ക് ഇരയായി. മാപ്പിള ലഹളയുടെ ഈ വശം ചരിത്രത്തിൽ ഒരു കറുത്ത അധ്യായമായി നിലകൊള്ളുന്നു. കലാപത്തെ അടിച്ചമർത്താൻ ബ്രിട്ടീഷ് സൈന്യം ക്രൂരമായ നടപടികൾ സ്വീകരിച്ചു. വാഗൺ ട്രാജഡി ഉൾപ്പെടെയുള്ള സംഭവങ്ങൾ കലാപത്തിന്റെ ദുരന്തമുഖം വെളിവാക്കുന്നു.

വ്യാഖ്യാനങ്ങളും പാഠങ്ങളും: ചരിത്രപരമായ വീക്ഷണങ്ങൾ

മലബാർ കലാപത്തെക്കുറിച്ച് വ്യത്യസ്ത വ്യാഖ്യാനങ്ങളുണ്ട്:

• കാർഷിക കലാപം: പ്രമുഖ ചരിത്രകാരന്മാർ ഇതിനെ ജന്മിത്വ ചൂഷണത്തിനെതിരെയുള്ള ഒരു കാർഷിക പ്രക്ഷോഭമായി കാണുന്നു.
• സ്വാതന്ത്ര്യസമരം: ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിനെതിരായ ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യസമര പോരാട്ടമായി ഇതിനെ വിലയിരുത്തുന്നവരുണ്ട്.
• വർഗീയ കലാപം: ചിലർ ഇതിനെ വർഗീയ സ്വഭാവമുള്ള ഒരു കലാപമായി മാത്രം കാണുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് കലാപത്തിന്റെ അവസാന ഘട്ടങ്ങളിൽ നടന്ന സംഭവങ്ങളെ മുൻനിർത്തി.

ഈ മൂന്ന് വ്യാഖ്യാനങ്ങൾക്കും അവയുടേതായ ന്യായീകരണങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും, മലബാർ കലാപം ഒരു സങ്കീർണ്ണമായ പ്രതിഭാസമാണെന്നും, ഇതിനെ ഒറ്റ മാനദണ്ഡത്തിൽ ഒതുക്കുന്നത് ചരിത്രത്തോട് നീതി പുലർത്തുന്നതല്ലെന്നും ആധുനിക ചരിത്ര പഠനങ്ങൾ പറയുന്നു. കാർഷിക പ്രശ്നങ്ങളും ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധ വികാരവും ഒരുമിച്ച് ചേർന്നപ്പോൾ, മതപരമായ ഘടകങ്ങൾ ചില ഘട്ടങ്ങളിൽ പ്രകോപനങ്ങൾക്ക് കാരണമായി എന്നത് ഒരു ദുഃഖകരമായ യാഥാർത്ഥ്യമാണ്. കലാപം സമൂഹത്തിൽ വലിയ മുറിവുകൾ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തു.

മറ്റ് പ്രധാന പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ: പുനലൂർ-വയലാർ, കയ്യൂർ സമരങ്ങൾ

മലബാർ കലാപത്തിനു പുറമെ, കേരളത്തിൽ നിരവധി പ്രധാന പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട്. അവയിൽ ചിലത്:

• കയ്യൂർ സമരം (1941): കാസർഗോഡ് ജില്ലയിലെ കയ്യൂരിൽ ജന്മിത്വ ചൂഷണങ്ങൾക്കും ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്വത്തിനെതിരെയും കർഷക തൊഴിലാളികൾ നടത്തിയ ശക്തമായ പ്രക്ഷോഭമാണിത്. അഞ്ച് ധീരരായ രക്തസാക്ഷികളുടെ ജീവൻ ബലികഴിച്ച ഈ സമരം കേരളത്തിലെ കർഷക പ്രക്ഷോഭങ്ങളുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഒരു സുപ്രധാന അധ്യായമാണ്.
• പുനലൂർ-വയലാർ സമരം (1946): തിരുവിതാംകൂറിൽ ദിവാൻ സി.പി. രാമസ്വാമി അയ്യരുടെ ഭരണത്തിനെതിരെ നടന്ന തൊഴിലാളി പ്രക്ഷോഭമാണിത്. തൊഴിലാളി അവകാശങ്ങൾക്കും ഉത്തരവാദിത്തപ്പെട്ട ഭരണത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള ഈ സമരം കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ നേതൃത്വത്തിലാണ് നടന്നത്. ദിവാന്റെ അമേരിക്കൻ മോഡൽ ഭരണത്തിനെതിരെയുള്ള ഒരു സായുധ പോരാട്ടമായി ഇത് മാറി, വലിയ രക്തച്ചൊരിച്ചിലിന് വഴിവെച്ചു.
• മറ്റ് കർഷക-തൊഴിലാളി സമരങ്ങൾ: കരിവെള്ളൂർ, മൊറാഴ, കാടകം, മുണ്ടശ്ശേരി തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിലും ജന്മിത്വത്തിനും ചൂഷണങ്ങൾക്കുമെതിരെ ശക്തമായ കർഷക സമരങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട്.

പ്രക്ഷോഭങ്ങളുടെ പൊതുവായ സ്വഭാവം

കേരളത്തിൽ നടന്ന മിക്ക പ്രക്ഷോഭങ്ങൾക്കും ചില പൊതുവായ സ്വഭാവങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു:

• സാമ്പത്തിക ചൂഷണം: ജന്മിമാരുടെയും ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെയും നികുതി, പാട്ടം, കൂലി എന്നിവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചൂഷണങ്ങൾ മിക്ക പ്രക്ഷോഭങ്ങൾക്കും അടിസ്ഥാന കാരണമായി.
• സാമൂഹിക അനീതി: ജാതി, മതപരമായ വേർതിരിവുകൾ, അവകാശങ്ങളുടെ നിഷേധം തുടങ്ങിയ സാമൂഹിക അനീതികൾ പലപ്പോഴും പ്രക്ഷോഭങ്ങൾക്ക് ആക്കം കൂട്ടി.
• രാഷ്ട്രീയ അടിച്ചമർത്തൽ: ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകൂടത്തിന്റെയും നാട്ടുരാജ്യങ്ങളിലെ സ്വേച്ഛാധിപത്യ ഭരണാധികാരികളുടെയും അടിച്ചമർത്തൽ നയങ്ങൾ ചെറുത്തുനിൽപ്പുകളിലേക്ക് നയിച്ചു.
• ജനകീയ പങ്കാളിത്തം: തൊഴിലാളികൾ, കർഷകർ, ആദിവാസികൾ തുടങ്ങിയ സാധാരണ ജനവിഭാഗങ്ങളാണ് ഈ പ്രക്ഷോഭങ്ങളിൽ പ്രധാനമായും പങ്കെടുത്തത്.

കേരളത്തിന്റെ ഭാവനയിൽ പ്രക്ഷോഭങ്ങളുടെ സ്വാധീനം

ഈ പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹിക-രാഷ്ട്രീയ ബോധത്തിൽ അഗാധമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അവ ജന്മിത്വ വ്യവസ്ഥയെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനും, ഭൂപരിഷ്കരണ നിയമങ്ങൾ കൊണ്ടുവരുന്നതിനും, തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ശക്തിപ്പെടുന്നതിനും, പൊതുവെ സാമൂഹിക നീതിക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടങ്ങൾക്കും ഊർജ്ജം പകർന്നു. ജനാധിപത്യപരമായ അവകാശങ്ങൾക്കും, സമത്വത്തിനും, സാമൂഹിക പുരോഗതിക്കും വേണ്ടിയുള്ള കേരളത്തിന്റെ യാത്രയിൽ ഈ സമരങ്ങൾക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ട്.

ഉപസംഹാരം: മുന്നോട്ട്

കേരളത്തിലെ പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ വെറും കലാപങ്ങളായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ഒരു ജനത തങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾക്കും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും വേണ്ടി നടത്തിയ നിരന്തരമായ പോരാട്ടങ്ങളുടെ പ്രതിഫലനമായിരുന്നു. ഈ ചരിത്രപരമായ പാഠങ്ങൾ ഓർമ്മിച്ചുകൊണ്ട്, സാമൂഹിക നീതിയും പുരോഗതിയും ഉറപ്പാക്കാനുള്ള നമ്മുടെ കൂട്ടായ ശ്രമങ്ങൾ തുടരേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. ഭിന്നതകളെ മാറ്റിനിർത്തി, ഒരുമയോടെ മുന്നോട്ട് പോകാൻ ഈ ചരിത്ര ഓർമ്മകൾ പ്രചോദനമാകട്ടെ.