കേരളത്തിലെ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ: ഒരു സമഗ്ര വിശകലനം

ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യസമര ചരിത്രത്തിൽ കേരളത്തിന് തനതായൊരു സ്ഥാനമുണ്ട്. സാമൂഹിക പരിഷ്കരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ വളർച്ചയും അതോടൊപ്പം ദേശീയബോധം ഉണർത്തുന്ന പോരാട്ടങ്ങളും ഇവിടെ ഒത്തുചേർന്നു. കേവലം രാഷ്ട്രീയ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുമപ്പുറം സാമൂഹിക സമത്വവും നീതിയും ലക്ഷ്യമിട്ടുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ബഹുമുഖ മുന്നേറ്റമായിരുന്നു കേരളത്തിലെ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ.

പ്രാരംഭകാല ചെറുത്തുനിൽപ്പുകൾ

ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്വത്തിനെതിരായ ആദ്യകാല ചെറുത്തുനിൽപ്പുകൾക്ക് കേരളം സാക്ഷ്യം വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. പഴശ്ശിരാജയുടെയും വേലുത്തമ്പി ദളവയുടെയും പോരാട്ടങ്ങൾ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനത്തിന് ഒരു അടിത്തറ പാകി എന്ന് പറയാം. ഇവ കേവലം പ്രാദേശികമായ കലാപങ്ങളായിരുന്നെങ്കിലും, വിദേശാധിപത്യത്തിനെതിരായ ജനങ്ങളുടെ രോഷം അവയിൽ പ്രതിഫലിച്ചു.

ദേശീയ പ്രസ്ഥാനത്തിൻ്റെ വളർച്ചയും കോൺഗ്രസ് പ്രസ്ഥാനവും

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തോടെ ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസ് പ്രസ്ഥാനം കേരളത്തിലും വേരുറപ്പിച്ചു. മലബാർ, തിരുവിതാംകൂർ, കൊച്ചി എന്നിവിടങ്ങളിൽ പ്രത്യേക കോൺഗ്രസ് ഘടകങ്ങൾ രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടു. ഗാന്ധിജിയുടെ ആദർശങ്ങളായ നിസ്സഹകരണ പ്രസ്ഥാനവും (Non-Cooperation Movement), നിയമ ലംഘന പ്രസ്ഥാനവും (Civil Disobedience Movement) കേരളത്തിൽ വലിയ തോതിൽ അലയൊലികൾ സൃഷ്ടിച്ചു.

• തിരുവിതാംകൂർ സ്റ്റേറ്റ് കോൺഗ്രസ്: ഉത്തരവാദിത്ത ഭരണത്തിനുവേണ്ടി ശബ്ദമുയർത്തി.
• കൊച്ചി രാജ്യ പ്രജാമണ്ഡൽ (Praja Mandal): കൊച്ചിയിലും സമാനമായ ഭരണപരിഷ്കാരങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
• മലബാർ ജില്ലാ കോൺഗ്രസ് കമ്മിറ്റി: ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിനെതിരായ സമരങ്ങൾക്ക് നേതൃത്വം നൽകി.

സാമൂഹിക പരിഷ്കരണവും ദേശീയതയും: ഒരു സമ്മിശ്ര സമീപനം

കേരളത്തിലെ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഒരു പ്രധാന സവിശേഷത സാമൂഹിക പരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങളുമായുള്ള അവയുടെ അഭേദ്യമായ ബന്ധമാണ്. ജാതിവിവേചനം, അയിത്തം തുടങ്ങിയ സാമൂഹിക തിന്മകൾക്കെതിരായ പോരാട്ടങ്ങൾ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനത്തിന് പുതിയ മാനം നൽകി.

പ്രധാനപ്പെട്ട സമരങ്ങൾ

കേരളത്തിൻ്റെ മണ്ണിൽ നിരവധി പോരാട്ടങ്ങൾക്ക് ദേശീയ പ്രസ്ഥാനം സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു.

• മലബാർ കലാപം (Malabar Rebellion - 1921): കർഷകരുടെയും സാധാരണക്കാരുടെയും ബ്രിട്ടീഷ് ചൂഷണത്തിനെതിരായ പ്രതികരണമായിരുന്നു ഇത്. ഇതിന് മതപരമായ മാനങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും, ഒരു ഘടകമെന്ന നിലയിൽ ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധതയും ഇതിൽ പ്രകടമായിരുന്നു.
• ഗുരുവായൂർ സത്യാഗ്രഹം (Guruvayoor Satyagraha - 1931-32): വൈക്കം സത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ തുടർച്ചയായി, എല്ലാ വിഭാഗം ജനങ്ങൾക്കും ക്ഷേത്രപ്രവേശം അനുവദിക്കണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ട് നടന്ന പ്രധാന സമരമായിരുന്നു ഇത്.
• കയ്യൂർ സമരം (Kayyur Struggle - 1941): കർഷകരുടെ അവകാശങ്ങൾക്കുവേണ്ടി നടന്ന ഈ സമരം അക്കാലത്തെ ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരിന്റെ അടിച്ചമർത്തൽ നയങ്ങൾക്കെതിരായ ജനരോഷം വിളിച്ചോതി.
• പുന്നപ്ര-വയലാർ സമരം (Punnapra-Vayalar Struggle - 1946): തിരുവിതാംകൂറിലെ ദിവാൻ ഭരണത്തിനെതിരായ തൊഴിലാളി വർഗത്തിന്റെ രക്തരൂഷിതമായ മുന്നേറ്റമായിരുന്നു ഇത്. ഇന്ത്യൻ യൂണിയനിൽ ചേരാനും ഉത്തരവാദിത്ത ഭരണത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള ആഹ്വാനമായിരുന്നു ഈ സമരത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന വശം.

വിവിധ ജനവിഭാഗങ്ങളുടെ പങ്ക്

ദേശീയ പ്രസ്ഥാനത്തിൽ സമൂഹത്തിലെ എല്ലാ വിഭാഗം ജനങ്ങളും പങ്കെടുത്തു. യുവജനങ്ങൾ, വിദ്യാർത്ഥികൾ, സ്ത്രീകൾ, കർഷകർ, തൊഴിലാളികൾ എന്നിവരെല്ലാം തങ്ങളുടേതായ സംഭാവനകൾ നൽകി. സ്ത്രീകൾ പൊതുവേദികളിൽ സജീവമായി പങ്കെടുക്കുകയും, സമരങ്ങളിൽ മുൻനിരയിൽ നിൽക്കുകയും ചെയ്തു.

സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തരം

ഇന്ത്യക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചതിന് ശേഷവും കേരളത്തിലെ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ സ്വാധീനം തുടർന്നു. ഭാഷാടിസ്ഥാനത്തിൽ സംസ്ഥാനങ്ങൾ രൂപീകരിക്കാനുള്ള പ്രക്ഷോഭങ്ങൾക്ക് ഇത് ഊർജ്ജം പകരുകയും, ഒടുവിൽ 1956-ൽ ഐക്യകേരളം രൂപീകരിക്കുന്നതിൽ നിർണ്ണായക പങ്ക് വഹിക്കുകയും ചെയ്തു. കേരളത്തിന്റെ സാംസ്കാരികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ സ്വത്വ രൂപീകരണത്തിൽ ഈ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ട്.

ഉപസംഹാരം

കേരളത്തിലെ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ കേവലം ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധ പോരാട്ടങ്ങൾ എന്നതിലുപരി, സാമൂഹിക നീതിയും സമത്വവും ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ള ബഹുമുഖമായ ഒരു മുന്നേറ്റമായിരുന്നു. സാമുദായിക പരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങളും രാഷ്ട്രീയ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടങ്ങളും ഇവിടെ പരസ്പരം കെട്ടുപിണഞ്ഞു കിടന്നു. ഈ ചരിത്രം കേരളത്തിൻ്റെ പുരോഗമനപരമായ കാഴ്ചപ്പാടിനും സാമൂഹിക ബോധത്തിനും അടിത്തറ പാകി.