ശാസ്ത്രവും വിശ്വാസവും: രണ്ട് പാതകളോ സമാന്തര യാത്രകളോ?
ശാസ്ത്രവും മതവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം മനുഷ്യരാശിയുടെ ചരിത്രത്തിലുടനീളം സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു ചർച്ചാ വിഷയമാണ്. ചിലർക്ക് ഇത് ഒരു തീർത്തും പരസ്പരവിരുദ്ധമായ ആശയങ്ങളാണെങ്കിൽ, മറ്റുചിലർക്ക് ഇവ രണ്ടും മാനുഷിക അനുഭവത്തിൻ്റെ വ്യത്യസ്ത തലങ്ങളെ സമീപിക്കുന്ന രണ്ട് വ്യത്യസ്ത ജാലകങ്ങളാണ്. ശാസ്ത്രജ്ഞരും അക്കാദമിക് വിദഗ്ധരും പോലും മതവിശ്വാസങ്ങൾ വെച്ചുപുലർത്തുന്നത് പലരെയും അത്ഭുതപ്പെടുത്താറുണ്ട്. ശാസ്ത്രീയ മനോഭാവം (Scientific temper) ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരാൾക്ക് വ്യക്തിപരമായ ഒരു ദൈവമെന്ന ആശയം അസംബന്ധമായി തോന്നാമെന്നും, അത് ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കാനോ നിരാകരിക്കാനോ സാധിക്കാത്ത ഒന്നാണെന്നും (not falsifiable, not repeatable) ഉള്ള വാദങ്ങൾ വളരെ പ്രസക്തമാണ്. എന്നാൽ ഈ വിഷയത്തെ എങ്ങനെയാണ് ശാസ്ത്രീയവും യുക്തിസഹവുമായി സമീപിക്കാൻ സാധിക്കുന്നത് എന്ന് നമുക്ക് പരിശോധിക്കാം.
പ്രധാന ആശയം: ശാസ്ത്രവും മതവും മനുഷ്യാനുഭവത്തിൻ്റെയും ചോദ്യങ്ങളുടെയും വ്യത്യസ്ത തലങ്ങളെയാണ് സമീപിക്കുന്നത്. ഇവയുടെ രീതിശാസ്ത്രങ്ങളും ലക്ഷ്യങ്ങളും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്.
ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ ലോകം: തെളിവിൻ്റെയും യുക്തിയുടെയും പാത
പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ചും അതിലെ പ്രതിഭാസങ്ങളെക്കുറിച്ചും മനസ്സിലാക്കാനുള്ള മനുഷ്യൻ്റെ ശ്രമമാണ് ശാസ്ത്രം. നിരീക്ഷണം (observation), പരീക്ഷണം (experimentation), അളവ് (measurement) എന്നിവയിലൂടെ തെളിവുകൾ ശേഖരിച്ച്, അവയെ യുക്തിസഹമായി വിശകലനം ചെയ്ത് നിഗമനങ്ങളിൽ എത്തുക എന്നതാണ് ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ കാതൽ. ഒരു ശാസ്ത്രീയ സിദ്ധാന്തം ശരിയാണെന്ന് സ്ഥാപിക്കാൻ കൃത്യമായ തെളിവുകൾ ആവശ്യമാണ്. മാത്രമല്ല, ആ സിദ്ധാന്തം തെറ്റാണെന്ന് തെളിയിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടായിരിക്കണം – ഇതിനെയാണ് ഫാൾസിഫയബിലിറ്റി (Falsifiability) എന്ന് പറയുന്നത്. ഒരു നിഗമനത്തിൽ എത്താൻ ഉപയോഗിച്ച പരീക്ഷണങ്ങൾ ആവർത്തിച്ച് (repeatability) ഒരേ ഫലം നൽകുന്നതുമാകണം.
ലളിതമായൊരു ഉദാഹരണം: ശാസ്ത്രീയ രീതി
ഒരു പൂന്തോട്ടത്തിലെ ചെടികൾക്ക് വെള്ളം ഒഴിക്കുമ്പോൾ അവ കൂടുതൽ വേഗത്തിൽ വളരുന്നു എന്ന് നിങ്ങൾ നിരീക്ഷിക്കുന്നു. ഇതൊരു ഹൈപ്പോഥിസിസ് (hypothesis) ആണ്: 'വെള്ളം ചെടികളുടെ വളർച്ചയെ ത്വരിതപ്പെടുത്തുന്നു.' ഇത് ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കാൻ നിങ്ങൾ ഒരു പരീക്ഷണം നടത്തുന്നു. ഒരേ തരം ചെടികളെ രണ്ട് ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിക്കുന്നു. ഒരു ഗ്രൂപ്പിന് ദിവസവും വെള്ളം ഒഴിക്കുന്നു (പരീക്ഷണ ഗ്രൂപ്പ്), മറ്റേ ഗ്രൂപ്പിന് വെള്ളം ഒഴിക്കുന്നില്ല (നിയന്ത്രിത ഗ്രൂപ്പ്). ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് രണ്ട് ഗ്രൂപ്പിലെയും ചെടികളുടെ വളർച്ച നിങ്ങൾ അളക്കുന്നു. ഇതിലൂടെ നിങ്ങളുടെ ഹൈപ്പോഥിസിസ് ശരിയാണോ എന്ന് പരിശോധിക്കാം. സമാനമായ സാഹചര്യങ്ങളിൽ മറ്റ് ഗവേഷകർക്കും ഈ പരീക്ഷണം ആവർത്തിച്ച് ഇതേ ഫലം ലഭിക്കണം.
ഈ രീതി ശാസ്ത്രത്തിന് ബാഹ്യപ്രപഞ്ചത്തിലെ ഭൗതിക പ്രതിഭാസങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു. എന്നാൽ, 'സ്നേഹം' എന്താണെന്നോ 'സന്തോഷം' എന്താണെന്നോ അല്ലെങ്കിൽ 'ജീവിതത്തിൻ്റെ അർത്ഥം' എന്താണെന്നോ ശാസ്ത്രീയ പരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ നേരിട്ട് അളക്കാനോ തെളിയിക്കാനോ സാധ്യമല്ല. കാരണം, ഇവയെല്ലാം മനുഷ്യൻ്റെ ആന്തരിക അനുഭവങ്ങളും ധാർമ്മികമോ അസ്തിത്വപരമോ ആയ ചോദ്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്.
വ്യക്തിപരമായ ദൈവം: ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ പരിധിക്ക് പുറത്ത്
ഒരു വ്യക്തിപരമായ ദൈവത്തെ (personal God) ശാസ്ത്രീയമായി അളക്കാനോ, പരീക്ഷണം നടത്താനോ, തെളിയിക്കാനോ സാധ്യമല്ല എന്നത് ശരിയാണ്. കാരണം, ദൈവം എന്നത് ഭൗതിക പ്രപഞ്ചത്തിന് അതീതമായ ഒരു ശക്തിയായോ ആശയമായോ ആണ് മിക്ക മതങ്ങളും വിഭാവനം ചെയ്യുന്നത്. ശാസ്ത്രം ഭൗതിക പ്രപഞ്ചത്തിലെ പ്രതിഭാസങ്ങളിലാണ് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത്.
പ്രധാന വ്യത്യാസം: ഒരു വ്യക്തിപരമായ ദൈവം എന്ന ആശയം ശാസ്ത്രീയമായ ഹൈപ്പോഥിസിസിൻ്റെ നിർവചനത്തിൽ ഉൾപ്പെടുന്നില്ല. ഒരു ദൈവമുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന് ശാസ്ത്രത്തിന് തെളിയിക്കാൻ കഴിയില്ല, കാരണം അത് അളക്കാവുന്നതോ, നിരീക്ഷിക്കാവുന്നതോ, ആവർത്തിക്കാവുന്നതോ ആയ ഒരു പ്രതിഭാസമല്ല.
ഇതിനർത്ഥം ദൈവം ഇല്ല എന്നോ, ദൈവവിശ്വാസം അസംബന്ധമാണെന്നോ ശാസ്ത്രം പറയുന്നു എന്നല്ല. മറിച്ച്, 'ദൈവം' എന്ന ആശയം ശാസ്ത്രീയ അന്വേഷണത്തിൻ്റെ പരിധിക്ക് പുറത്താണ് എന്നാണ്. ശാസ്ത്രത്തിന് ഒരു ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം നൽകാൻ കഴിയില്ലെങ്കിൽ, അത് ആ ചോദ്യം തെറ്റായ രീതിയിലോ അല്ലെങ്കിൽ ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ പരിധിക്ക് പുറത്തുള്ള ഒന്നോ ആയതുകൊണ്ടാണ്.
മതത്തിൻ്റെ ലോകം: അർത്ഥവും മൂല്യങ്ങളും
ശാസ്ത്രം 'എങ്ങനെ' എന്ന് ചോദിക്കുമ്പോൾ, മതം പലപ്പോഴും 'എന്തുകൊണ്ട്', 'എന്തിനുവേണ്ടി' എന്നുള്ള ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം തേടുന്നു. മനുഷ്യൻ്റെ അസ്തിത്വപരമായ ചോദ്യങ്ങൾ, ധാർമ്മികത, മൂല്യങ്ങൾ, ജീവിതത്തിൻ്റെ അർത്ഥം, മരണാനന്തര ജീവിതം, ആത്മീയ അനുഭൂതികൾ എന്നിവയാണ് മതത്തിൻ്റെ പ്രധാന വിഷയങ്ങൾ. മതം വിശ്വാസത്തെയും വ്യക്തിപരമായ അനുഭവങ്ങളെയും കേന്ദ്രീകരിച്ചാണ് നിലനിൽക്കുന്നത്. ശാസ്ത്രത്തിലെന്നപോലെ നേരിട്ടുള്ള തെളിവുകൾക്ക് ഇവിടെ പ്രാധാന്യം കുറവാണ്. ആശ്വാസം, സമൂഹിക കെട്ടുറപ്പ്, ധാർമ്മികമായ ഒരു ചട്ടക്കൂട് എന്നിവ മതം പലപ്പോഴും വ്യക്തികൾക്ക് നൽകുന്നു.
പ്രധാന ആശയം: മതം പ്രധാനമായും ധാർമ്മികത, അർത്ഥം, ലക്ഷ്യം, മനുഷ്യൻ്റെ സ്ഥാനം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യങ്ങളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു. ഇത് വിശ്വാസത്തെയും വ്യക്തിപരമായ ഉൾക്കാഴ്ചകളെയും ആശ്രയിക്കുന്നു.
ശാസ്ത്രവും മതവും തമ്മിലുള്ള സംഘർഷം: എവിടെയാണ് തെറ്റിദ്ധാരണ?
ചരിത്രത്തിൽ പലപ്പോഴും ശാസ്ത്രവും മതവും ഏറ്റുമുട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ഭൂമി സൂര്യനെ ചുറ്റുന്നു എന്ന വാദം ഉന്നയിച്ച ഗലീലിയോയുടെ കാര്യവും, ഡാർവിൻ്റെ പരിണാമ സിദ്ധാന്തവും ഇതിന് ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. ഈ സംഘർഷങ്ങൾ പലപ്പോഴും ഉയർന്നുവന്നിട്ടുള്ളത്, ഒരു വിഭാഗം മതവിശ്വാസികൾ തങ്ങളുടെ മതഗ്രന്ഥങ്ങളിലെ വിവരണങ്ങളെ ശാസ്ത്രീയ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളായി വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോഴാണ്.
ശ്രദ്ധിക്കുക: ശാസ്ത്രീയ വിവരങ്ങളെ മതഗ്രന്ഥങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്ത് അവ ശരിയാണോ എന്ന് പരിശോധിക്കുന്നത് ഒരു പ്രശ്നമാണ്. മതഗ്രന്ഥങ്ങൾക്ക് ശാസ്ത്രീയ കൃത്യതയുടെ ആവശ്യമില്ല. അവ രൂപകങ്ങളും കഥകളും ധാർമ്മിക പാഠങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.
ശാസ്ത്രം പ്രപഞ്ചത്തെ എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു എന്ന് വിശദീകരിക്കുമ്പോൾ, മതം പലപ്പോഴും പ്രപഞ്ചത്തിന് ഒരു അന്തിമമായ ലക്ഷ്യം ഉണ്ടോ എന്ന് അന്വേഷിക്കുന്നു. ഈ രണ്ട് ചോദ്യങ്ങളും വ്യത്യസ്ത മേഖലകളിൽ നിന്നുള്ളവയാണ്. ഒരു അറിവിൻ്റെ മേഖല മറ്റൊന്നിൻ്റെ സ്ഥാനത്ത് വരാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോളാണ് സംഘർഷങ്ങൾ ഉടലെടുക്കുന്നത്.
ശാസ്ത്രജ്ഞരും മതവിശ്വാസവും: ഈ 'അത്ഭുതം' എന്തുകൊണ്ട്?
വിമർശനാത്മകമായി ചിന്തിക്കാനും തെളിവുകൾക്ക് മുൻഗണന നൽകാനും പരിശീലനം ലഭിച്ച ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് എങ്ങനെ മതവിശ്വാസിയാകാൻ കഴിയുന്നു എന്നത് പലരെയും ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യമാണ്. ഇതിന് നിരവധി കാരണങ്ങളുണ്ടാകാം:
- അറിവിൻ്റെ വ്യത്യസ്ത മേഖലകൾ (Different Ways of Knowing): പല ശാസ്ത്രജ്ഞരും തങ്ങളുടെ ശാസ്ത്രീയ പ്രവർത്തനങ്ങളെയും വ്യക്തിപരമായ വിശ്വാസങ്ങളെയും വേർതിരിച്ച് കാണുന്നു. ശാസ്ത്രം ഭൗതിക പ്രപഞ്ചത്തിലെ 'എങ്ങനെ' എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം നൽകുമ്പോൾ, മതം 'എന്തിനുവേണ്ടി' അല്ലെങ്കിൽ 'അർത്ഥം' എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം നൽകുന്നു. ഇവ രണ്ടും വ്യത്യസ്തമായ 'അറിവിൻ്റെ മേഖലകൾ' (Magisteria) ആണെന്ന് അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു. (നോൺ-ഓവർലാപ്പിംഗ് മാഗിസ്റ്റീരിയ - NOMA - എന്ന ആശയം സ്റ്റീഫൻ ജെ. ഗോൾഡ് മുന്നോട്ട് വെച്ചിട്ടുണ്ട്).
- വ്യക്തിപരമായ അനുഭവം: ചിലർക്ക് മതം എന്നത് ഒരു തത്വചിന്താപരമായോ ആത്മീയപരമായോ ഉള്ള ഒരു വ്യക്തിപരമായ അനുഭവമാണ്. ഇത് ശാസ്ത്രീയമായി അളക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നല്ല. ശാസ്ത്രം വസ്തുനിഷ്ഠമായ ലോകത്തെ പഠിക്കുമ്പോൾ, മതം പലപ്പോഴും ആത്മനിഷ്ഠമായ അനുഭവങ്ങളെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.
- പരിമിതികളെക്കുറിച്ചുള്ള തിരിച്ചറിവ്: ശാസ്ത്രം എല്ലാ ചോദ്യങ്ങൾക്കും ഉത്തരം നൽകുന്നില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവ് പല ശാസ്ത്രജ്ഞർക്കുമുണ്ട്. പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ ഉത്ഭവം, ബോധം (consciousness), ധാർമ്മികതയുടെ അടിസ്ഥാനം തുടങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ശാസ്ത്രത്തിന് പൂർണ്ണമായി വിശദീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ഈ 'ഗ്യാപ്പുകളിൽ' പലരും തങ്ങൾക്ക് അർത്ഥം നൽകുന്ന വിശ്വാസങ്ങളെ കണ്ടെത്തുന്നു. (എന്നാൽ ഇത് 'ഗ്യാപ്പുകളിലെ ദൈവം' എന്ന തെറ്റിദ്ധാരണയിലേക്ക് നയിക്കരുത് – ശാസ്ത്രത്തിന് അറിയാത്ത കാര്യങ്ങൾക്ക് ദൈവം ഉത്തരം നൽകുന്നു എന്ന് മാത്രം പറയുന്നതിലെ യുക്തിയില്ലായ്മയെ ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.)
- സംസ്കാരവും വളർച്ചയും: പലരുടെയും മതപരമായ വിശ്വാസങ്ങൾ അവർ വളർന്നുവന്ന ചുറ്റുപാടുകളുമായും സംസ്കാരവുമായും ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്. ഇത് വ്യക്തിപരമായ സ്വത്വത്തിൻ്റെയും സാമൂഹിക ബന്ധങ്ങളുടെയും ഭാഗമാകാം.
- വിശ്വാസത്തിൻ്റെ സ്വഭാവം: മതപരമായ വിശ്വാസം പലപ്പോഴും 'വിശ്വാസം' (faith) എന്ന ആശയത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്, തെളിവുകളല്ല അതിൻ്റെ ആധാരം. തെളിവുകൾ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഒരു കാര്യം തെറ്റാണെന്ന് ശാസ്ത്രം പറയില്ല, മറിച്ച് അത് ശാസ്ത്രീയ പഠനത്തിൻ്റെ പരിധിയിൽ വരില്ല എന്ന് പറയും.
പ്രധാന പാഠം: ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ മതവിശ്വാസങ്ങൾ പലപ്പോഴും ശാസ്ത്രത്തെയും മതത്തെയും വ്യത്യസ്ത തലങ്ങളിൽ കാണുന്നതിൻ്റെ ഫലമാണ്. ഒരാൾ ഒരു മികച്ച ശാസ്ത്രജ്ഞനായിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ധാർമ്മികവും അസ്തിത്വപരവുമായ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി കണ്ടെത്താൻ മതപരമായ വിശ്വാസങ്ങളെ ആശ്രയിക്കുന്നതിൽ വൈരുദ്ധ്യമില്ല.
ശാസ്ത്രവും മതവും: ഒരുമിച്ച് പോകാനാകുമോ?
ശാസ്ത്രവും മതവും പരസ്പരം സഹവർത്തിക്കാൻ കഴിയുന്ന രണ്ട് മേഖലകളാണോ എന്നത് വ്യക്തിപരമായ കാഴ്ചപ്പാടുകളെയും വ്യാഖ്യാനങ്ങളെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ, പ്രമുഖരായ പല ശാസ്ത്രജ്ഞരും ഈ രണ്ട് മേഖലകളെയും ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുപോകാൻ സാധിക്കുമെന്ന് തെളിയിച്ചിട്ടുണ്ട്.
- പരസ്പര ബഹുമാനം: ഓരോ മേഖലയുടെയും പരിമിതികളെയും ശക്തികളെയും തിരിച്ചറിഞ്ഞ് പരസ്പരം ബഹുമാനിക്കുക എന്നതാണ് പ്രധാനം. ശാസ്ത്രത്തിന് മതപരമായ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം നൽകാൻ കഴിയില്ലെന്ന് അംഗീകരിക്കുകയും, മതത്തിന് ശാസ്ത്രീയ വസ്തുതകളെ നിരാകരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യണം.
- ധാർമ്മികതയുടെ പങ്ക്: ശാസ്ത്രം കാര്യങ്ങൾ 'എങ്ങനെ' സംഭവിക്കുന്നു എന്ന് പറയുമ്പോൾ, 'എന്ത് ചെയ്യണം', 'എന്താണ് ശരി' എന്ന ധാർമ്മിക ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി നൽകാൻ പലപ്പോഴും മതപരമായ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ സഹായിച്ചേക്കാം. ശാസ്ത്രത്തിന് ഒരു അണുബോംബ് എങ്ങനെ നിർമ്മിക്കാമെന്ന് പറയാം, പക്ഷേ അത് നിർമ്മിക്കണോ എന്ന് പറയാൻ കഴിയില്ല. അവിടെ ധാർമ്മികതയുടെയും മൂല്യങ്ങളുടെയും പങ്ക് വരുന്നു.
- വസ്തുനിഷ്ഠതയും ആത്മനിഷ്ഠതയും: ശാസ്ത്രം വസ്തുനിഷ്ഠമായ (objective) യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുമ്പോൾ, മതം പലപ്പോഴും ആത്മനിഷ്ഠമായ (subjective) അനുഭവങ്ങളെയും വിശ്വാസങ്ങളെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. ഇവ രണ്ടും മനുഷ്യാനുഭവത്തിൻ്റെ വ്യത്യസ്ത തലങ്ങളാണ്.
അന്ധമായ വിശ്വാസമോ ശാസ്ത്രീയ മനോഭാവമോ?
ഇവിടെ ഒരു പ്രധാന വേർതിരിവ് ആവശ്യമാണ്. ശാസ്ത്രീയ മനോഭാവം എന്നത് തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ കാര്യങ്ങളെ സമീപിക്കാനും, വിമർശനാത്മകമായി ചിന്തിക്കാനും, സ്വന്തം ആശയങ്ങളെ പോലും തെളിവിൻ്റെ വെളിച്ചത്തിൽ മാറ്റാൻ തയ്യാറാകാനുമുള്ള കഴിവാണ്. ഇത് മതവിശ്വാസികൾക്ക് ഉണ്ടാകരുതെന്ന് ശാസ്ത്രം പറയുന്നില്ല. മറിച്ച്, ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളെ മതപരമായ വാദങ്ങൾ പറഞ്ഞ് നിരാകരിക്കുന്നത് ശാസ്ത്രീയ മനോഭാവത്തിന് വിരുദ്ധമാണ്. അതേസമയം, ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത കാര്യങ്ങളെ 'അസംബന്ധം' എന്ന് മുദ്രകുത്തുന്നത് ശാസ്ത്രീയ പരിമിതികളെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണക്കുറവാണ്.
സംഗ്രഹം: ഒരു ശാസ്ത്രജ്ഞൻ്റെ വിശ്വാസം 'അന്ധമായ' വിശ്വാസമാണോ അതോ ശാസ്ത്രീയമായ അറിവുകൾക്ക് അപ്പുറമുള്ള ഒരു വ്യക്തിപരമായ അസ്തിത്വപരമായ അന്വേഷണമാണോ എന്നത് തിരിച്ചറിയേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്. ശാസ്ത്രീയ കണ്ടെത്തലുകൾക്ക് വിരുദ്ധമായി അന്ധമായി വിശ്വസിക്കുന്നത് ശാസ്ത്രീയ മനോഭാവത്തിന് നിരക്കാത്തതാണ്. എന്നാൽ ശാസ്ത്രത്തിന് ഉത്തരം നൽകാൻ കഴിയാത്ത ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങൾ മതത്തിൽ കണ്ടെത്തുന്നത് മറ്റൊരു കാര്യമാണ്.
ഉപസംഹാരം
ശാസ്ത്രവും മതവും മനുഷ്യരാശിയുടെ രണ്ട് സുപ്രധാന അന്വേഷണ വഴികളാണ്. ഒന്ന് ഭൗതിക പ്രപഞ്ചത്തെ മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, മറ്റൊന്ന് ജീവിതത്തിൻ്റെ അർത്ഥത്തെയും ധാർമ്മികതയെയും സ്പർശിക്കുന്നു. ഇവ രണ്ടും പരസ്പരം 'കൈകോർത്ത് പോകാൻ' കഴിയില്ലെന്ന് വാദിക്കുന്നത്, അവയുടെ അടിസ്ഥാനപരമായ സ്വഭാവങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണയിൽ നിന്നാണ്. ശാസ്ത്രത്തിന് ദൈവത്തെ തെളിയിക്കാനോ നിരാകരിക്കാനോ സാധ്യമല്ല, കാരണം ദൈവം എന്ന ആശയം ശാസ്ത്രീയ പരിശോധനയുടെ പരിധിയിൽ വരുന്നില്ല. അതേസമയം, ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളെ മതപരമായ വാദങ്ങൾ ഉന്നയിച്ച് നിരാകരിക്കുന്നത് യുക്തിക്ക് നിരക്കുന്നതല്ല.
പല ശാസ്ത്രജ്ഞരും മതവിശ്വാസികൾ ആയിരിക്കുന്നത് അവർ തങ്ങളുടെ ശാസ്ത്രീയ കണ്ടെത്തലുകളെ നിരാകരിക്കുന്നത് കൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് തങ്ങളുടെ വ്യക്തിപരമായ അസ്തിത്വപരമായ ചോദ്യങ്ങൾക്കും ധാർമ്മികപരമായ ദാഹങ്ങൾക്കും ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ മതപരമായ കാഴ്ചപ്പാടുകളെ ആശ്രയിക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ്. ശാസ്ത്രീയ മനോഭാവം പുലർത്തുക എന്നതിനർത്ഥം എല്ലാത്തരം വിശ്വാസങ്ങളെയും 'അസംബന്ധം' എന്ന് തള്ളിക്കളയുക എന്നല്ല, മറിച്ച് തെളിവുകൾ ആവശ്യമുള്ളിടത്ത് തെളിവുകൾ ആവശ്യപ്പെടുകയും, അല്ലാത്തവയെ അവയുടെ തനതായ മേഖലയിൽ കാണുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ്. ഈ രണ്ട് മേഖലകളെയും ബഹുമാനിച്ചുകൊണ്ട്, ഓരോന്നിൻ്റെയും പരിമിതികളെയും സാധ്യതകളെയും തിരിച്ചറിഞ്ഞുകൊണ്ട് മുന്നോട്ട് പോകാൻ നമുക്ക് സാധിക്കും.
Take a Quiz Based on This Article
Test your understanding with AI-generated questions tailored to this content