കേരളത്തിലെ സീറോ മലബാർ കത്തോലിക്കർ: ഒരു സമഗ്ര ചരിത്രവും ഭരണസംവിധാനവും

കേരളത്തിൻ്റെ സാംസ്കാരികവും മതപരവുമായ ഭൂമികയിൽ അഗാധമായി വേരൂന്നിയിരിക്കുന്ന ഒരു ക്രൈസ്തവ സമൂഹമാണ് സീറോ മലബാർ കത്തോലിക്കാ സഭ. പുരാതനമായ പാരമ്പര്യവും തനതായ ആരാധനാക്രമവും ഈ സഭയെ ശ്രദ്ധേയമാക്കുന്നു. ഈ ലേഖനത്തിൽ, സീറോ മലബാർ കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ ചരിത്രപരമായ നാൾവഴികൾ, നിലവിലെ ഭരണസംവിധാനം, അതുപോലെ സഭ നേരിടുന്ന വെല്ലുവിളികൾ എന്നിവ ശാസ്ത്രീയവും വസ്തുനിഷ്ഠവുമായ കാഴ്ചപ്പാടിൽ വിശകലനം ചെയ്യുന്നു.

ആദ്യകാല ചരിത്രം: സെന്റ് തോമസ് പാരമ്പര്യം മുതൽ ലത്തീൻ സ്വാധീനം വരെ

സീറോ മലബാർ സഭയുടെ ചരിത്രം AD 52-ൽ സെന്റ് തോമസ് അപ്പസ്തോലൻ കേരളത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നുവെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന പാരമ്പര്യത്തിൽ നിന്ന് ആരംഭിക്കുന്നു. തോമാശ്ലീഹാ സ്ഥാപിച്ച ഈ ക്രൈസ്തവ സമൂഹം 'നസ്രാണികൾ' അഥവാ 'സെയിന്റ് തോമസ് ക്രിസ്ത്യാനികൾ' എന്നറിയപ്പെട്ടു. പുരാതന കാലം മുതൽ തന്നെ ഈ സഭയ്ക്ക് പൗരസ്ത്യ സിറിയൻ (കൽദായ) സഭയുമായി അടുത്ത ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. ഈ ബന്ധം അവരുടെ ആരാധനാക്രമത്തിലും ദൈവശാസ്ത്രത്തിലും ആഴത്തിൽ സ്വാധീനം ചെലുത്തി.

പോർച്ചുഗീസ് സ്വാധീനവും ഉദയംപേരൂർ സൂനഹദോസും

16-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പോർച്ചുഗീസുകാരുടെ വരവോടെ നസ്രാണി സമൂഹത്തിൻ്റെ ചരിത്രത്തിൽ വലിയ മാറ്റങ്ങളുണ്ടായി. ലത്തീൻ റീത്ത് സഭയുടെ ഭാഗമായിരുന്ന പോർച്ചുഗീസുകാർ, നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന പൗരസ്ത്യ സിറിയൻ ആരാധനാക്രമത്തിൽ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്താനും ലത്തീൻ രീതികൾ അടിച്ചേൽപ്പിക്കാനും ശ്രമിച്ചു. ഇതിന്റെ പാരമ്യം 1599-ലെ ഉദയംപേരൂർ സൂനഹദോസായിരുന്നു. ഈ സൂനഹദോസ് നസ്രാണി സഭയെ റോമിൻ്റെ നേരിട്ടുള്ള അധികാരത്തിലാക്കുകയും, അവരുടെ തനതായ പല ആചാരങ്ങളെയും ആരാധനാക്രമങ്ങളെയും ലത്തീൻവൽക്കരിക്കുകയും ചെയ്തു.

കൂനൻ കുരിശ് സത്യവും സഭയുടെ വിഭജനവും

പോർച്ചുഗീസ് ഇടപെടലുകൾക്കും ലത്തീൻവൽക്കരണ ശ്രമങ്ങൾക്കുമെതിരെ നസ്രാണി സമൂഹത്തിൽ ശക്തമായ പ്രതിഷേധം ഉയർന്നു. ഇതിന്റെ ഭാഗമായി 1653-ൽ മട്ടാഞ്ചേരിയിൽ വെച്ച് നടന്ന കൂനൻ കുരിശ് സത്യം ഒരു നിർണായക വഴിത്തിരിവായി. പോർച്ചുഗീസ്-ലത്തീൻ അധികാരത്തെ തള്ളിക്കളഞ്ഞുകൊണ്ട് സ്വതന്ത്രരാകുമെന്ന് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്ത ഈ സംഭവം സഭയുടെ വിഭജനത്തിലേക്ക് നയിച്ചു.

കൂനൻ കുരിശ് സത്യത്തെത്തുടർന്ന് നസ്രാണി സമൂഹം പ്രധാനമായും രണ്ട് വിഭാഗങ്ങളായി പിരിഞ്ഞു:

• പഴയകൂറ്റുകാർ: റോമുമായിട്ടുള്ള ബന്ധം നിലനിർത്തുകയും എന്നാൽ തനതായ പൗരസ്ത്യ സ്വഭാവം വീണ്ടെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്ത വിഭാഗം. ഇവരിൽ നിന്നാണ് സീറോ മലബാർ കത്തോലിക്കാ സഭ രൂപപ്പെട്ടത്.
• പുത്തൻകൂറ്റുകാർ: റോമൻ അധികാരത്തെ പൂർണ്ണമായും തള്ളിക്കളയുകയും അന്ത്യോഖ്യൻ പാരമ്പര്യത്തിലേക്ക് തിരിയുകയും ചെയ്ത വിഭാഗം. ഇവരാണ് പിന്നീട് മലങ്കര ഓർത്തഡോക്സ്, യാക്കോബായ സഭകളായി മാറിയത്.

സ്വയംഭരണവും മേജർ ആർക്കി എപ്പിസ്കോപ്പൽ പദവിയും

പഴയകൂറ്റുകാർ റോമുമായി സമ്പർക്കം പുലർത്തിക്കൊണ്ട് തന്നെ തങ്ങളുടെ തനതു റീത്ത് പാരമ്പര്യങ്ങൾ പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ നിരന്തരം ശ്രമിച്ചു. 19-ഉം 20-ഉം നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ തദ്ദേശീയരായ മെത്രാന്മാരെ നിയമിക്കാൻ തുടങ്ങിയതോടെ ഈ സഭയ്ക്ക് കൂടുതൽ സ്വയംഭരണം ലഭിച്ചു. 1992-ൽ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപ്പാപ്പയുടെ കാലത്ത് സീറോ മലബാർ സഭയ്ക്ക് 'മേജർ ആർക്കി എപ്പിസ്കോപ്പൽ' (Major Archiepiscopal) പദവി ലഭിച്ചു. ഇതോടെ പൂർണ്ണമായ സ്വയംഭരണാധികാരമുള്ള ഒരു സഭയായി ഇത് മാറി.

നിലവിലെ ഭരണസംവിധാനം: ഘടനയും പ്രവർത്തനവും

നിലവിൽ സീറോ മലബാർ സഭ കത്തോലിക്കാ സഭയിലെ 23 പൗരസ്ത്യ കത്തോലിക്കാ സഭകളിൽ ഒന്നാണ്. ഇതിന് സ്വന്തമായ ഭരണസംവിധാനവും നിയമസംഹിതയുമുണ്ട്.

• 1. മേജർ ആർച്ച് ബിഷപ്പ് (Major Archbishop): സഭയുടെ പരമാധ്യക്ഷനാണ് മേജർ ആർച്ച് ബിഷപ്പ്. നിലവിൽ കർദ്ദിനാൾ മാർ റാഫേൽ തട്ടിൽ ആണ് സഭയുടെ മേജർ ആർച്ച് ബിഷപ്പ്. അദ്ദേഹം സഭയുടെ ആത്മീയവും ഭരണപരവുമായ കാര്യങ്ങളിൽ നേതൃത്വം നൽകുന്നു.
• 2. സിനഡ് ഓഫ് ബിഷപ്പ്സ് (Synod of Bishops): സഭയിലെ എല്ലാ മെത്രാന്മാരും ഉൾപ്പെടുന്ന പരമോന്നത സമിതിയാണ് സിനഡ്. സഭയുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നതും നിയമനിർമ്മാണം നടത്തുന്നതും ഈ സിനഡാണ്.
• 3. കൂരിയ (Curia): മേജർ ആർച്ച് ബിഷപ്പിനെയും സിനഡിനെയും ഭരണപരമായ കാര്യങ്ങളിൽ സഹായിക്കുന്ന സമിതിയാണ് കൂരിയ. വിവിധ വകുപ്പുകളും കമ്മീഷനുകളും ഇതിന്റെ കീഴിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
• 4. എപ്പാർക്കികൾ (Eparchies/Dioceses): സീറോ മലബാർ സഭയെ വിവിധ ഭൗമശാസ്ത്രപരമായ ഘടകങ്ങളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇവയെ എപ്പാർക്കികൾ (ലത്തീൻ റീത്തിലെ രൂപതകൾക്ക് സമാനം) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. കേരളത്തിനകത്തും പുറത്തും ഇന്ത്യയിലും ലോകത്തിൻ്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിലുമായി നിലവിൽ 35-ൽ അധികം എപ്പാർക്കികൾ സീറോ മലബാർ സഭയ്ക്കുണ്ട്. ഓരോ എപ്പാർക്കിയെയും ഒരു ബിഷപ്പ് അഥവാ എപ്പാർക്കിയൽ ബിഷപ്പ് നയിക്കുന്നു.

വിഭാഗങ്ങളും വെല്ലുവിളികളും: ആന്തരിക വിഷയങ്ങൾ

ചരിത്രപരമായി ഏകീകൃത സ്വഭാവമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും, ആധുനിക കാലഘട്ടത്തിൽ സീറോ മലബാർ സഭ ചില ആന്തരിക വെല്ലുവിളികളും ഭിന്നതകളും നേരിടുന്നുണ്ട്. ഇവ പ്രധാനമായും ആരാധനാക്രമ ഏകീകരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവയാണ്.

കുർബാന ഏകീകരണ തർക്കം (Liturgical Uniformity/Qurbana Dispute)

സഭ നേരിടുന്ന ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട വെല്ലുവിളികളിൽ ഒന്നാണ് 'വിശുദ്ധ കുർബാന' അഥവാ 'വിശുദ്ധ കുർബ്ബാന'യുടെ അർപ്പണ രീതിയിലുള്ള ഏകീകരണം. സിനഡ് അംഗീകരിച്ച ഏകീകൃത കുർബാന അർപ്പണ രീതി (ആൾത്താരയിലേക്ക് അഭിമുഖമായും ജനങ്ങളിലേക്ക് അഭിമുഖമായും ഉള്ള ഭാഗങ്ങൾ ചേർന്നുള്ള രീതി) ചില രൂപതകളും വൈദികരും വിശ്വാസികളും പൂർണ്ണമായി അംഗീകരിക്കാൻ തയ്യാറായിട്ടില്ല. ഇത് സഭയ്ക്കുള്ളിൽ വലിയ തർക്കങ്ങൾക്ക് വഴിവെച്ചിട്ടുണ്ട്.

ജൂറിസ്ഡിക്ഷൻ തർക്കങ്ങൾ (Jurisdictional Disputes)

കേരളത്തിനു പുറത്തും ഇന്ത്യയുടെ മറ്റു ഭാഗങ്ങളിലും സീറോ മലബാർ വിശ്വാസികൾക്ക് രൂപതകൾ സ്ഥാപിക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ലത്തീൻ റീത്ത് രൂപതകളുമായി ചില ജൂറിസ്ഡിക്ഷൻ തർക്കങ്ങൾ മുൻപ് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ, കാലക്രമേണ ഈ വിഷയങ്ങളിൽ ഒരു പരിധി വരെ വ്യക്തതയും സമവായവും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.

ഈ വിഷയങ്ങൾ സഭയുടെ വളർച്ചയുടെയും പരിണാമത്തിന്റെയും ഭാഗമാണ്. സഭ തൻ്റെ പാരമ്പര്യങ്ങളെ മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ട് ആധുനിക ലോകത്ത് പ്രസക്തമായി നിലനിൽക്കാൻ നടത്തുന്ന ശ്രമങ്ങളെയാണ് ഇത് പ്രധാനമായും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നത്.

ഉപസംഹാരം

കേരളത്തിലെ സീറോ മലബാർ കത്തോലിക്കാ സഭ ഒരു സമ്പന്നമായ ചരിത്രവും ഊർജ്ജസ്വലമായ വിശ്വാസ സമൂഹവുമാണ്. സെന്റ് തോമസ് അപ്പസ്തോലനിലൂടെ ലഭിച്ച അപ്പസ്തോലിക പാരമ്പര്യം, പൗരസ്ത്യ ആരാധനാക്രമത്തിന്റെ തനിമ, റോമുമായുള്ള കൂട്ടായ്മ എന്നിവ ഈ സഭയുടെ പ്രത്യേകതകളാണ്. കാലഘട്ടങ്ങളിലെ വെല്ലുവിളികളെ അതിജീവിച്ച്, സ്വന്തം സ്വത്വം നിലനിർത്തിക്കൊണ്ട് ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ക്രൈസ്തവ സമൂഹത്തിൽ അവർ തങ്ങളുടേതായ സ്ഥാനം ഉറപ്പിച്ചു. നിലവിലെ വെല്ലുവിളികളെ സഭാ നേതൃത്വവും വിശ്വാസികളും ഒരുമിച്ച് നേരിട്ടുകൊണ്ട്, കൂടുതൽ കെട്ടുറപ്പുള്ള ഒരു ഭാവിക്കായി മുന്നോട്ട് പോകുമെന്നാണ് പ്രതീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നത്.